Dit verhaal gaat over de manier waarop katten met hun baasje communiceren.
Als een man verlaten wordt door zijn vriendin dan gaat hij de hort op en zuipt zich een gat in zijn kraag. Dat gold destijds ook voor mij. Alleen, we hadden 3 katten die uiteraard verzorgd moesten worden. Ik gaf ze voldoende kattenbrokjes, altijd een schone kattenbak en vers water zodat ik een nachtje weg kon blijven als ik een willige dame gescoord had.
Drie katten dus. Twee perzen en een Brits korthaar. Het trio, allen poezen, kon het uitstekend met elkaar vinden. Maar de afspraak was dat mijn ex haar kat, de blauwe pers, zou komen ophalen zodra ze bij haar nieuwe vriend gesetteld was. Ik zou dus nog twee katten houden. Dat was een logische verdeling omdat zij de blauwe pers had uitgezocht en betaald en de twee andere katten mij als baasje hadden geadopteerd.
Over Smokey, de Brits korthaar, heb ik een column geschreven. Zij was echt míjn kat. Over Tabby, een bruine pers, heb ik nog niet verteld.
Ik werkte bij een bedrijf in beveiliging als salesmanager en nam op een dag een nieuwe monteur aan. Deze man vertelde enthousiast over zijn hobby. Samen met zijn vrouw dreef hij een cattery. Ze fokten bruine perzen en hadden er zelfs prijzen mee gewonnen. Ik was van harte welkom om de cattery te bezoeken.
Mijn monteur woonde met zijn vrouw en kinderen in een hoekhuis in een buitenwijk van Utrecht. Bij binnenkomst was het wat je noemt een gezellige beestenboel. Overal liepen de prachtige perzen. De meesten hadden geen aandacht voor ons behalve een opvallend grote pers. Een tabby. Dat bleek de koningin van de cattery te zijn. Een poes die vele prijzen gewonnen had. Overal waar ik liep, liep zij achter me aan. Als ik aandacht schonk aan een andere kat stond ze onmiddellijk naast me. Alsof ze wilde zeggen dat alleen zij de moeite waard was.
Om een lijn zuiver te houden moet je niet te lang doorfokken met dezelfde kat. Tabby zou weldra worden gesteriliseerd. Haar taak zat er op. We namen die boodschap ter kennisgeving aan en verlieten na een gezellige dag de cattery.
Enkele maanden later ging mijn werkgever failliet. Ook de bewuste monteur stond op straat. Hij belde me op met een schrijnend verhaal. Ze waren geen broodfokkers en door het verlies van zijn baan konden ze de cattery niet meer houden. Gezocht werd naar een goed tehuis voor de katten. Zou ik misschien bereid zijn om Tabby te adopteren? Ja, maar op voorwaarde dat onze andere katten de nieuwe huisgenoot zouden accepteren.
Of het bord “Welkom Tabby” ertoe heeft bijgedragen weet ik niet maar bij de eerste schreden in haar nieuwe huis keek Tabby als een echte vorstin met goedkeurende blik om zich heen. Mijn andere katten waren de kamer uit gevlucht van schrik. Tabby liep onmiddellijk naar me toe alsof ze wilde zeggen: “eindelijk, ik heb lang op je gewacht.”
Tabby voelde zich dus direct op haar gemak. Het was vermakelijk om te zien hoe mijn andere katten reageerden op deze indringer. Ze kwamen heel voorzichtig kennismaken. Wij hadden eigenlijk een poezenoorlog verwacht. Maar dat gebeurde niet. De eerste dagen was er wel afstand waarbij Tabby haar huisgenoten min of meer negeerde. Tot ze op een dag met z’n drieën in één mand gekropen waren. Het ijs was definitief gebroken.
Smokey, de Brits korthaar, was de enige poes die soms bij mij op bed kroop. De andere twee deden dat nooit. Perzen zijn zelden schootpoezen maar wel letterlijk showpoezen. De hele dag bezig met mooi te zijn waarbij de borstel en de kam van de baas een handje mogen meehelpen.
Terug naar het begin van dit verhaal. Mijn ex was dus vertrokken naar een nieuwe liefde en ik ging bijna elke avond op stap. Moe van het feesten duik ik op een avond laat mijn bed in en val in een diepe slaap. Ik beleef een nachtmerrie. In mijn enge droom dreig ik te verzuipen in een zwembad. In werkelijkheid ben ik een slechte zwemmer. De droom was dus realistisch. Het is alsof ik geen adem meer kan halen. Ik schrik wakker. Tot mijn stomme verbazing liggen de drie katten om mijn hoofd heen. Dat was dus de reden dat ik geen lucht meer kreeg.
Ik begreep onmiddellijk hun boodschap: “baasje je bent veel te vaak weg, wij zijn er ook nog.” Mijn katten hadden groot gelijk. Maar er was nog iets dat ik me ineens realiseerde: deze drie poezen horen bij elkaar die moet je niet scheiden. Ik heb toen mijn ex gebeld en haar verzocht om alle drie de katten op te halen. Dat deed ik met pijn in mijn hart. Helaas wist ik toen niet dat ze amper drie maanden later door haar nieuwe vriend op straat werd gezet anders had ik de katten natuurlijk gehouden.
Hoe het met de katten is afgelopen weet ik. Mijn ex heb ik 20 jaar later nog een keer gezien. Ze was stoned en dronken. Over de katten hebben we het niet gehad.