Hoewel het automerk Jaguar de echte autoliefhebber doet watertanden, is zijn naamgever niet populair. Onterecht want de Jaguar is de grootste en sterkste katachtige die enkele unieke eigenschappen bezit. Hij is het enige roofdier dat moeiteloos het schild van de reuzenschildpad met zijn kaken vermorzeld. Ook is hij de enige grote kat die zijn prooi doodt door het brein te doorboren. Leeuwen, tijgers en luipaarden hebben ontzag voor de stevig gebouwde Jaguar die een opportunist is. Op de mens na, heeft de jaguar geen natuurlijke vijanden.
Omdat zijn vlekkenpatroon op een afstand lijkt op dat van een luipaard of Cheetah wordt hij vaak met hen verward. Dichtbij bekeken zie je de verschillen. Maar het is voornamelijk zijn steviger bouw en grootte die het verschil aangeeft. De Cheetah is de kleinste van de drie en staat het dichts bij onze huiskat waarvan hij een verre afstammeling is.
De Jaguar wordt als mascotte van het automerk in de aanvalshouding uitgebeeld. (inzet linksonder) In de praktijk is het dier een luie jager die sluipend door het regenwoud op zoek naar prooidieren gaat. Daarbij kan hij afstanden afleggen vergelijkbaar met Groningen – Parijs. Hij is ook een uitstekende zwemmer met een bijna onvoorstelbaar uithoudingsvermogen.
Op het menu van de Jaguar staat vrijwel alles dat beweegt. Een buffel, die twee tot driemaal groter is dan de Jaguar en minstens 300 kilo weegt, vreet hij met gemak op. Het is maar net wat hij op zijn rooftochten tegenkomt. Daarom vervult de Jaguar een belangrijke positie in de voedselketen. Hij bewaart een gezond evenwicht in de natuur door de zwakke en zieke dieren als eerste te eten. Zo voorkomt de Jaguar dat de kuddes te groot worden waardoor er overbegrazing ontstaat en andere dieren in de knel komen. Overigens is de Jaguar ook tevreden met kleine knaagdieren, kevers en zoetwaterschildpadden.
Zoals we vaker in de natuur zien is het vrouwtje de baas. Het mannetje mag zijn plicht doen en moet meestal na de daad vertrekken. Het vrouwtje werpt gemiddeld 2 tot 4 welpjes die blind geboren worden en ze doorgaans zonder de hulp van het mannetje opvoed. Evenwel zijn er in de natuur en in wildparken stelletjes aangetroffen die wel samen zorgen voor hun nakomelingen. Zou dat het verschil kunnen zijn tussen wat wij noemen “rammelende eierstokken” en echte liefde? Met andere woorden de natuur dwingt het vrouwtje te paren ongeacht het mannetje dat zich nederig beschikbaar stelt. Maar soms raakt ze in zijn ban besluit hem bij haar te houden.
De Jaguar komt voor in Zuid-Amerika, in de prachtige Pantanal, Atlantisch Regenwoud en de Amazone. Omdat de Jaguar zich zelden laat zien zijn aantallen onbekend. Het WNF maakt zich zorgen over de populatie vanwege de stropers. Nu tijgers vrijwel uitgestorven zijn staat de Jaguar bovenaan hun wensenlijstjes. Van zijn schedel en zijn botten worden medicijnen gemaakt. De vacht brengt veel geld op. Om het dier voor uitsterven de behoeden zijn er fokprogramma’s opgezet.
Wat grootte betreft komt de Jaguar overeen met tijgers en leeuwen. Mensen valt hij zelden aan tenzij hij in het nauw gedreven wordt maar dat geldt voor alle katachtigen. Tijgers, Luipaarden en de Cheetah kunnen we opvoeden en dus in gevangenschap houden, of dat opvoeden bij de Jaguar mogelijk is heb ik niet kunnen nagaan. Wel vinden we ze in dierentuinen waar ze heel oud kunnen worden. In de natuur hebben ze dat geluk niet. 11 jaar is de gemiddelde leeftijd waarop de Jaguar in de wildernis sterft.