De bedenkers van de kat als cartoonfiguur dichten hem altijd slimme of filosofische eigenschappen toe. Is dat een opmerkelijk toeval?
Felix the cat kennen we als de slimme kat die met verstand zich altijd weet te redden uit hachelijke situaties. Uitgebracht in 1919 was het de eerste animatiefilm ter wereld. Het karakter was gebaseerd op Charley Chaplin. En niet bedacht door Walt Disney, zoals soms wordt beweerd, maar door the Paramount studio’s
Tom Poes zag het levenslicht op de tekentafel van Marten Toonder en maakt zijn debuut als strip in de Telegraaf op 16 maart 1941. Het verhaal wil dat Toonder zijn inspiratie kreeg door een bezoekje aan de tekenfilmstudio waar Felix the Cat was gemaakt. De naam van de poes werd echter bedacht door de echtgenote van Marten schrijfster Phiny Dick. Zij schreef ook de eerste 10 afleveringen waarin alleen Tom Poes de hoofdrol speelt.
Olivier B. Bommel verschijnt in aflevering 17 als Marten op verzoek van zijn vrouw ook de teksten bij zijn strip schrijft. De witte kater is de “naakte” waarheid en slimmer dan zijn vriend Olivier B. Bommel een heer van stand maar niet bijster intelligent. Tom Poes weet meestal de juiste oplossing voor een problematische situatie en probeert de ijdele en onnadenkende Heer Bommel te behoeden voor al te grote onhandigheden.
Garfield van striptekenaar Jim Davis is sinds 1978 een bekende strip en staat in het Guinness Book of Records als meest verspreide strip ter wereld. Garfield begrijpt alles wat mensen zoals zijn baasje Jon zeggen, maar kan zelf niet praten. Regelmatig houdt Garfield zijn baas een virtuele spiegel voor. Hoewel Jon Garfield niet kan verstaan heeft hij (naar zijn gezichtsuitdrukkingen te oordelen) wel in de gaten wanneer Garfield kritiek op hem heeft.
Zetten we de drie katten uit de stripwereld naast elkaar dan hebben ze gemeen ons iets te leren. Felix ons denkvermogen optimaal te benutten, Tom Poes vooral het loslaten van luchtkastelen en met beide benen op de grond blijven staan en Garfield met een grote dosis humor onze tekortkomingen en rare gewoontes uitvergroten zodat we ze zelf ook zien. Over een kater met de gelijkenis van Garfield schreef ik eerder dit verhaal.
Het succes van een strip is de herkenbaarheid van alledaagse situaties. De tekenaars hadden voor hun boodschap ook een ander dier kunnen nemen dan een kat. Bijvoorbeeld een hond of een konijn. Toch kozen ze voor een kat. Ik denk omdat katten er niet alleen intelligent uitzien maar het vaak ook zijn en ons met hun kattenslimheid blijven verrassen.