Kunstliefhebbers weten dat je een schilderij met andere ogen moet bekijken dan een foto. De kunstschilder kan ongehinderd fictie en werkelijkheid met elkaar combineren. Ook een foto is te manipuleren maar dat werd in het verleden met portretten toch maar zelden gedaan.
De beroemde Spaanse schilder Goya (Francisco de Goya y Lucientes) kreeg zijn opdrachten van de Spaanse Koning en van de Spaanse elite. Zo maakte hij een serie portretten van het gezin van de graaf en gravin van Altamira, op dat moment de rijkste familie van Spanje.
Beroemd en mysterieus is het grote schilderij van Manuel Osorio Manrique de Zuñiga. Uitgerust in een prachtig rood kostuum van kostbaar silk, wordt de zoon van de graaf en gravin van Altamira getoond tussen een kooi van vinken en drie katten met grote ogen die gefascineerd lijken door de ekster aan een touw van de jongen. Grapje van Goya: in zijn bek houdt de ekster het visitekaartje met de handtekening van de schilder.
Goya maakte het schilderij in 1787–88. De jonge Manuel is dan 4 jaar. Amper 4 jaar later komt hij te overlijden. Begrijpelijk dat dit schilderij zijn ouders veel heeft gedaan.
Over de drie katten met hun verbaasde blikken en de vogels is veel gespeculeerd. Heeft dit opvallende tafereel werkelijk bestaan of wilde Goya er iets mee uitdrukken? Bijvoorbeeld de kwetsbare grenzen die de wereld van het kind scheiden van het kwaad. Of de vluchtigheid van de onschuld van de jeugd?
Het is zeer de vraag of een ekster gebonden aan een touwtje zich laat leiden door de jongen. De drie katten weten blijkbaar nog niet of ze moeten toehappen. En dan het kooitje met de vinken. Voer voor de katten? Het blijft een raadsel zoals vaak bij kunst.
