Hoewel katten mijn voorkeur genieten heb ik toch ook iets met honden. Als ik op straat loop dan kijk ik graag naar een leuke of mooie hond. Mijn all time favorite is de Alaska-malamute een sledehond en familie van de Husky. Maar ook de Rhodesian ridgeback en Saloeki kunnen mij bekoren. Grote en betrekkelijk zeldzame honden dus. Maar de laatste tijd val ik op de Shiba Inu. Een kleine hond die wel iets weg heeft van een vos vanwege zijn prachtige vacht en snuit. Zijn olijke krulstaat geeft hem iets schattigs maar dat is hij allerminst.
De Shiba is een Japans hondenras die wat uiterlijk betreft lijkt op de veel grotere Akita. In de beroemde film Hachi, het waargebeurde verhaal van een Akita die 9 jaar bij een station wachtte op zijn overleden baas, speelt een Shiba ook de rol van Hachi als pub.
Akita’s kom je niet zo vaak tegen bij ons. Dat heeft te maken met het feit dat het een moeilijke hond is om te houden. Het is geen sociale hond. Daarnaast is hij ijzersterk. In het verleden werden beren met Akita’s gevangen. Moeilijk opvoedbaar en een eigenzinnig karakter dat zijn de belangrijkste kenmerken. Maar wel een vriend voor het leven als hij je accepteert als zijn baas.
Op het station van Den Bosch zag ik vorig jaar een vrouw met een Shiba Inu. Ze stond te twijfelen bij de kiosk op het perron. Blijkbaar wilde ze iets gaan kopen maar de hond mocht natuurlijk niet mee naar binnen. Gebruikelijk is dan om de hondenriem even vast te maken aan de muurhaak bij de ingang. Maar dat dorst ze niet. De vrouw keek om haar heen waarop ik naar haar toestapte en zei: “ik zie dat je de winkel in wilt maar je hond niet alleen wilt laten. Geef mij hem maar dan kun jij op je gemak gaan winkelen.”
Ze begon te lachen. “Dank je voor het aanbod maar dit is een Shiba die accepteert niemand anders dan alleen ik. We zullen het experiment maar niet wagen want als hem iets niet zint, berg je dan maar.”
De Shiba heeft dus de karaktereigenschappen van een Akita. Dat neemt niet weg dat ik “smelt” als ik er één zie lopen. Zo ook vorige week zaterdag. Ik kan het dan niet nalaten om even een praatje te maken met de eigenaar. Die vertelde mij wat ik inmiddels wist dat een Shiba Inu een eigenzinnige hond is met een sterke eigen wil en die beslist geen sociaal karakter heeft.
“Maar nu komt het merkwaardige, we hoopten dat we door hem verlost zouden worden van de kat van de buren. Wat denkt u? Die twee zijn dikke maatjes geworden. Nu zit die kat dagelijks bij ons en soms slaapt ze met hem in zijn mand.” Aldus de eigenaar van de Shiba. Ik vertelde hem over mijn kattenwebsite en dat ik dit verhaal zou plaatsen.
Japanners zijn stapelgek op katten. Een kat wordt in Japan vereerd. En dat is al eeuwen zo. Als je gaat zoeken in Google dan lees je veel verhalen over katten die bevriend zijn met een Shiba of Akita. De vriendschap met een kat zit blijkbaar in de genen van Japanse hondenrassen. Hoe leuk kan de Shiba voor de kattenliefhebber zijn?