Dankzij alert optreden van een familie uit Weesp kon de kater Guusemans bij zijn baasjes Dierendag vieren. Zaterdagmorgen 2 oktober werd de kater totaal verzopen voor de huisdeur van deze familie ontdekt. Ze namen hem mee naar binnen, wreven hem droog en gaven de uitgehongerde kat te eten en te drinken.
De rondvraag in de straat of iemand een kat miste leverde niets op. In de hoop dat hij gechipt was zouden ze maandag, Dierendag, met hem naar de dierenarts gaan. Zover kwam het niet want een berichtje op Facebook en op de website van Amivedi was voldoende om zijn dolgelukkige baas te vinden.
Opmerkelijk: het was voor deze familie de tweede keer dat er een kat nabij hun huisdeur lag die zijn huis kwijt was. Omdat hij gechipt was konden ze de kat bezorgen bij zijn baas die de “wegloper” dolblij een stevige knuffel gaf.
Hoe wisten deze twee katten dat de Weesper familie hun juiste toevluchtsoord was? Of moeten we van puur toeval spreken? Dat zou het geval kunnen zijn als beide katten op hetzelfde adres waren komen aanlopen maar in dit geval woonde de familie bij vondeling nummer 1 in een andere straat.
Mijn ouders hadden een tuin en waren echte kattenliefhebbers. Op een gegeven moment hadden ze 4 katten. Allen kwamen vanuit het niets aanlopen en bleven dan ‘hangen’ want ze werden goed door mijn ouders verzorgd. Zodra één van de katten wegens ouderdom naar de kattenhemel ging stond enkele dagen later een nieuwe kat op de stoep. Een heel enkele keer had zo’n kat een halsbandje met een kokertje om. In dat kokertje zat dan een briefje met zijn naam en adres. Zo niet, dan begon de zoektocht naar zijn of haar baasje.
Amivedi en Internet bestonden nog niet en chippen van katten was ongebruikelijk, dus werden er briefjes opgehangen bij de supermarkten en werd de Dierenbescherming in kennis gesteld van het feit dat een onbekende kat was komen logeren. Zelden was een reactie het gevolg, dus werd de aanloper een blijvertje. Dat is jaren zo doorgegaan tot mijn vader plotseling overleed. Mijn moeder heeft mijn vader nog vijf jaar overleefd maar zodra één van de katten was gaan hemelen kwam er geen nieuwe zijn plekje innemen. Ongeveer een jaar voor haar dood waren alle katten door ouderdom overleden.
De katten in Weesp waren niet ontheemd maar slechts de weg naar hun huis kwijt. De katten bij mijn ouders waren wel ontheemd en zochten een lief baasje. Maar in beide gevallen wisten de katten waar ze moesten zijn voor hulp. Hoe dat mogelijk is blijft een mysterie.
Lees ook mijn verhaal over de vondeling in Amersfoort.