In de zomer van 2018 loop ik in Amersfoort op één van de gezellige pleinen met de vele terrassen. Het is rustig, daardoor valt mijn oog op een bijzondere kat die langs de tafeltjes dribbelt. Ik vermoed de vrij zeldzame Turkse Van kat. Kenmerk van deze forse, langharige witte katten is de prachtige staart. Ik steek het plein over om een tentoonstelling in de kerk de bezoeken. Als ik terugkom zie ik de kat nog steeds.
Hij gaat bij mensen aan tafeltjes zitten maar echt bedelen doet hij niet. Ik veronderstel dat de kat het eigendom is van één van de horecabedrijven. Ik vraag het aan een serveerster. Die zegt: “De kat loopt al een paar dagen hier rond maar niemand weet van wie die is.” Ik loop naar de kat toe die zich genoeglijk laat aanhalen. Maar ontdek dat hij broodmager is. Ik vraag aan de serveerster of iemand hem eten en drinken geeft. Dat bleek niet het geval.
Gelukkig zit er in de buurt een supermarkt. Ik koop een grote zak kattenvoer en een paar blikjes verschillende smaken gourmet. De serveerster haalt bakjes en samen voeren we de kat lekkers en water. Binnen enkele seconden heeft de kat de gourmet op en drinkt de bak met water leeg. Het is me nu duidelijk: deze kat is zijn huis kwijt of is gedumpt maar bij een zeer dure raskat komt dat weinig voor.
We bellen de dierenambulance want die kunnen zien of een kat een chip heeft. Maar de dierenambulance weigert te komen. Een dierenarts om hulp vragen kost je onmiddellijk een half maandsalaris. Maar er bestaat zoiets als Amivida. We maken foto’s en geven de kat aan bij Amivida. De serveerster woont om de hoek van het plein en heeft thuis twee Main Coon katten. Ze is bang dat als ze deze poes mee naar huis neemt het oorlog wordt met de Main Coons en hij vlucht. Dus besluiten we dat ze een bench ophaalt en wij hem opsluiten in haar kroeg met water en voer tot we weten wie de eigenaar is.
De kat laat zich met moeite opsluiten. Gelukkig komt er binnen enkele uren een berichtje van Amivida. De dolblije baas van de kat heeft zich gemeld. Hij was al twee weken vermist. Dat verklaart dus waarom hij zo mager was. Een Turkse Van kat is een trotse kat. Die bedelt niet voor zijn eten en drinken. Normaal hoeft hij dat ook niet. Maar ja…..
De eigenaar van de kat woonde nog in Amersfoort maar was onlangs verhuisd van het centrum naar een buitenwijk. De kat was ontsnapt en ging terug naar de plek waar hij jaren gewoond had. Hij was overigens niet gechipt.
Foto: niet de kat in kwestie maar wel een soortgelijk exemplaar. Kenmerk: een zeer lief karakter, rustig maar dominant naar andere katten en honden. De kat is vrij groot en heeft iets weg van de Noorse Boskat. Eén blauw en één geel oog komt vaak voor. Met 2 blauwe ogen is de kat doof maar kan prima functioneren als je hem thuis houdt.