Vandaag geen verhaal over een kat maar over de geschiedenis van de kat op het internet. Je kunt het je bijna niet meer voorstellen maar het internet in de huidige, snelle vorm bestaat pas 20 jaar. De opkomst van de sociale media vanaf 2004 (Hyves, Facebook). 2004 is ook het jaar waarin bloggen populair werd. Tegenwoordig zijn de bloggers vervangen door de vloggers met een groot bereik.
Gaan we terug naar het begin van internet (1994 – 1999) dan waren dat technisch spannende tijden. Je sloot een contract af met een internetaanbieder, je kocht of huurde een modem en met inbellen via dat modem kwam je dan op het internet. Van je internetaanbieder kreeg je een mailadres én een eigen “Homepage”. Het adres van die homepage was ingewikkeld en zoekmachines moesten nog worden uitgevonden.
In het begin werden die homepages zelden gebruikt maar gaandeweg ontdekte men de mogelijkheden van het plaatsen van foto’s op die eigen “webstek”. Je kocht een scanner, scande je vakantiekiekjes, je babyfoto’s én de foto’s van je poezen. En via je modem plaatste je de foto’s, die niet te groot mochten zijn, op je eigen homepage. Een omslachtig gedoe dat met de komst van de betaalbare digitale fotografie in 2004 en vaste internetverbindingen een stuk eenvoudiger werd.
Vakantiekiekjes zijn alleen interessant voor je familie en vrienden, de foto’s van je baby ook. Maar op de plaatjes van poezen raakten men niet uitgekeken. En dat is pakweg 25 jaar later nog zo maar dan zijn het de miljoenen YouTube filmpjes waar ik regelmatig gebruik van maak ter ondersteuning van mijn kattenverhalen.
Ik voeg me af waarom kattenfilmpjes toch zo razend populair zijn. Volgens mediawetenschappers Franca Jonquiere en Tom Slootweg is dat makkelijk te verklaren: “Katten hebben een attitude van: wat kan mij de wereld schelen. Dan is het extra grappig als ze iets doen wat perfect past bij die houding, of juist als dat gigantisch misloopt.”
“We plakken graag menselijke eigenschappen op katten hun gedrag. Dat geeft een gevoel van herkenning en identificatie, waarbij we gerust kunnen lachen om hun misdragingen omdat katten geen schaamte kennen.” Aldus de wetenschappers.
Katten hebben zich nog nooit iets aangetrokken van het digitale tijdperk. Ze eten, drinken, jagen en slapen precies zoals een eeuw geleden. Ik kan er jaloers op zijn. Want wat is het niet heerlijk om in ons jachtige leven een moment van rust in te bouwen? De kat die onverwachts op je schoot springt of languit spinnend over het toetsenbord van je laptop gaat leggen dwingt ons tot die rust.
Kattenvideo’s geven ons afleiding in het alledaagse bestaan. Het eigenzinnige karakter van katten, en het feit dat ze vaak niet doorhebben dat ze worden geobserveerd, zorgt ervoor dat ze authentiek en eigengereid overkomen in een wereld waarin we constant zelf naar deze eigenschappen op zoek zijn.
Waarom dan geen hondenvideo’s? Honden zijn veel gedienstiger, altijd druk met het pleasen van hun baasjes. Die onderdanige houding is katten geheel vreemd, waardoor ze beter in de rol van filmster passen.
De populariteit van de kattenfilms op internet heeft tot gevolg dat de vraag naar sommige raskatten enorm gestegen is. Je ziet ook trends ontstaan. Of dat altijd gunstig is valt de bezien. Daarom het advies koop altijd een raskat via een vereniging, zij weten wie de betrouwbare fokkers zijn.