“Sunny verbond de mensen met elkaar”, zegt NS servicemedewerkster Ihnasya Wouda. Ruim vijf jaar was de kater Sunny een vaste verschijning op het station van Deventer. December vorig jaar werd hij overreden door een bus pal voor nota bene “zijn” station. Hij overleed. Zijn grote schare fans vond dat er een standbeeld voor hem moest komen. Een inzamelingsactie via Facebook bracht 1900 euro op. Helaas te weinig maar het echtpaar Irma en Tom Lamers van steenhouwerij Lamers te Deventer, de maker van het standbeeld, was bereid het ontbrekende bedrag aan te vullen. Zaterdag 9 april werd onder grote belangstelling het standbeeld onthuld. Het monumentje van brons op een sokkel van natuursteen is hufterproof verankerd in een stevig blok beton. Voor eeuwig kijkt Sunny nu naar zijn station.
Hoe bijzonder de rode kater was blijkt uit de verhalen die ik te horen krijg als ik Deventer bezoek. Genietend van een biertje op een terras in de zon hoor ik achter mij een groepje vrienden praten over Sunny. Ik meng me in het gesprek en dan blijkt dat ook de jongeren de kater goed hebben gekend en zijn standbeeld terecht vinden.
Hoe oud Sunny geworden is kan niemand mij vertellen. Ineens was hij daar in 2016, de knuffelbare rode allemansvriend die vrolijk de reizigers begroette. Spoedig werd duidelijk dat hij niet dakloos was maar bij zijn baasje woonde in het oude centrum van de stad. Volgens de geschiedenis, opgetekend door zijn fans, was Sunny ontevreden over zijn huis. Hij vond weldra onderdak op een nieuw adres achter het station. Let wel, Sunny had overdag genoeg te doen dus kwam hij daar alleen om te slapen. Klokslag vijf uur in de morgen werd Sunny wakker. Van zijn “hospita” werd door Sunny verwacht dat zij op dat moment bereid was de deur voor hem open te doen.
Een van de mensen die ik in het centrum van Deventer sprak vindt dat er een boek over Sunny moet komen. Geen slecht idee. Er bestaan vele verhalen over deze reislustige kater die regelmatig “de bus” nam maar altijd weer terugkeerde naar zijn vaste plek bij het station want dat was zijn uitvalsbasis. Opvallend dat hij doodgemoedereerd over de perrons wandelde, rustig de rails overstak maar nooit in een trein gesignaleerd is zoals zijn overleden collega treinkat Muts.
Hoewel Sunny dus vrijwel dagelijks in en rondom het station van Deventer te vinden was, ontbrak hij tijdens de weekmarkten op de Brink. Dan kwam je Sunny in het centrum tegen. De reden laat zich raden. Lekkere hapjes natuurlijk? Dat lekkers kreeg hij ook van de medewerkers van parkcafé Mees op het onlangs mooi gerestaureerde Vogeleiland tegenover het station.
In de winter, als het koud was, lag Sunny steevast op de Servicebalie bij Ihnasya Wouda. Zij mist de brutale kater nog dagelijks. Zie de foto hieronder:
Ik mag niet vergeten te vertellen dat het initiatief voor het standbeeld afkomstig is van Harmke Lohof en Danny Hanekamp en dat de gemeente Deventer enthousiast heeft meegewerkt. Overigens is Sunny niet de enige kat met een standbeeld. Ook Boris, de troostkat van ziekenhuis Ter Gooi te Hilversum, heeft een eigen standbeeld.
N.B. Dit verhaal kwam tot stand dankzij een tip zondag 10 april van een medereiziger in de Duitse trein van Amsterdam naar Almelo en de gesprekken die ik had met Irma Lamers en Ihnasya Wouda (foto boven dit verhaal). De reportage hieronder werd gemaakt voor de niet meer bestaande talkshow de Vooravond.